Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Duo Reges: constructio interrete. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Suo genere perveniant ad extremum; Id Sextilius factum negabat. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.

Comprehensum, quod cognitum non habet? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Sed ille, ut dixi, vitiose. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ut aliquid scire se gaudeant? Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Summae mihi videtur inscitiae. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Bork Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Itaque his sapiens semper vacabit. At hoc in eo M.

Quo tandem modo? Omnis enim est natura diligens sui. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Proclivi currit oratio. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Bork Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Quare conare, quaeso. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.