Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Duo Reges: constructio interrete.

Est, ut dicis, inquam. Laboro autem non sine causa; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Ac tamen hic mallet non dolere. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Pauca mutat vel plura sane; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Nunc vides, quid faciat. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Erit enim mecum, si tecum erit. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Contineo me ab exemplis. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Bonum liberi: misera orbitas. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Avaritiamne minuis? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus?

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Sed fortuna fortis; Murenam te accusante defenderem. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;